AŞK

Son zamanlarda aşkı bu kadar yalın ve sevgi dolu anlatan bir şarkı duymamıştım.Dinledikçe biraz daha beni etkisi altına alıyor.Her defasında , kaybetmiş olduğumu düşündüğüm değerlerin , derinlerde bir yerde gelişigüzel dağınıklığının içinde aşkı tekrar hissedebilmemi sağlamakta.Aşka olan inancımın tekrar kuvvetlendiğini hissederken , bir daha ona ulaşamayacığımında farkına varmanın acısıyla gözlerim dola dola dinlemekteyim.Şarkının sözlerini paylaşmak istedim sadece...



Şarkı Ziynet Sali'den ...

RÜYA

Benim sevgim göklere sığmadı
Yerde de kalmadı
Korudum hep dua ettim
Benim başka bir ricam olmadı
Sadece sev beni

Her gece gördüğüm o rüya gerçek olsa
Yanıma koşa koşa gelsen
Geceyi yedi güne bölsen
Elini tuta tuta ölsem
Bizi kaybetmem

Beni dünyada başka hiçbir şey
Böyle mutlu etmez
Yazık kalbim bir daha atmadı
Askı da tatmadı
Ya da ben itiraz ettim

Bütün bunlar bir rüya olmalı
Sonunda mutluluk ve de sen
El ele yine gülerek
Yanıma koşa koşa gelsen
Geceyi yedi güne bölsen
Elini tuta tuta ölsem
Bizi kaybetmem
Beni dünyada başka hiçbir şey
Böyle mutlu etmez

Haksızlık bu...

Son yıllarda o kadar çok olaylar yaşadımki, herbirinin bende bıraktığı yaralar ve izler hala canımı acıtmakta.Ben onları ne kadar çok unutmak için çaba sarfetsemde karşıma mutlaka ufakta olsa bir söz, bir davranışla tekrar olayların depreşmesine engel olamıyorum.

Ve sonunda düşünüyorum...Ben hep iyi yönden olaylara bakmaya çalışsamda bunlar hep karşıma sorun olarak geliyor, yada çok yakın birilerinin dediği gibi ben bunlara bir şekilde ulaşıyorum zaten.Yani aslında büyütülecek bir şey yok...

Yok bana göre değil, hiçbir şey olmuyormuş gibi davranamam...

Ve anlam veremediğim bir konuyu sizlerle paylaşarak bu konudaki düşüncelerinizi merak ediyorum.

Herkes bir model belirlerken bazı özellikler hakkında yorumlarda bulunuyor ve genellikle bunlar hep olumlu özellikler oluyor.Fakat etrafındaki insanlardan bazen övgüyle yada örnek göstererek söz ettiklerinde bakıyorum ki o model belirleme sırasındaki belirttikleri özelliklerle hiç uyuşmayan hatta kabul görmeyecek derecede uzak olan bir kişi hakkında konuşuyorlar.Ben bunu hiçbir zaman anlamladıramıyorum.Bu kadar büyük tezatlıklar içinde nasıl yaşanabilir?

Sen doğrularınla birşeyler yapmaya çalıştıkça , hor görülüp ,kale bile alınmayıp ve hatta yaptıklarının ,söylediklerinin , fikirlerinin hiç önemsenmemesi, daha ileri gidilip sana karşı yapılan bu yanlışa karşı tepki verdiğinde senin verdiğin tepkinin daha fazlasıyla karşılaşmak , birde bunları en yakınlarındanda gördüğünde insanın alıp başını gidesi geliyor...

Gidesim var ya!?.....

Selam,

Sonunda bende ilk adımımı attım.Artık kurtuluşum yok.....Sanki kafamdaki tüm düşüncelerim,yapmak istediklerim hepsi anlamış gibi "beni de yaz,beni de yaz" dercesine üşüşmeye başladılar bile.Evet içimde Benden Ne Varsa dökülecek,saçılacak fakat fazla açılmadan dağıtmadan hepsini burada düzenleyeceğim.Ama biraz zaman lazım bana.....Umarım hepsini yerli yerine koymayı başarabilirim.Görüşmek üzere..........